Dylan Klebold is op 20 april 1999 al vroeg uit de veren. Al om 5.30 uur roept de 17-jarige scholier ‘doei!’ naar zijn ouders in hun slaapkamer voordat hij de deur achter zich dicht trekt en naar zijn vriend Eric Harris rijdt.
Beide jongens zitten op Columbine High School in Littleton, Colorado, maar de tieners hebben het niet zo op het schoolse leven. Klebold loopt al langere tijd rond met zelfmoordgedachten, en de 18-jarige Harris zit vol woede.
Bij de datum 20 april heeft Harris in zijn agenda een man in militair uniform getekend en bij de ‘taken van de week’ staat een geweer. De jongens hebben uitgekeken naar de dag waarop ze wraak nemen op een wereld waar ze zich niet in thuis voelen.
Iets voor 11.00 uur rijden ze elk in hun eigen auto naar de school. 10 minuten later parkeren ze een stukje uit elkaar en lopen ze naar de kantine met twee grote sporttassen waarin ze zelfgemaakte tijdbommen hebben gedaan. Onderweg komt Harris zijn jaargenoot Brooks Brown tegen.
‘Brooks, ik mag jou wel. Maak je uit de voeten. Ga naar huis’, zegt Harris, en hij loopt door.
‘Dit is wat we altijd al hebben willen doen! Wat is dit cool!’ Een van de moordenaars tijdens het bloedbad
Om 11.14 uur lopen Klebold en Harris de kantine in, zetten de tassen neer en haasten zich naar hun auto’s. Daar trekken ze een lange, zwarte jas aan die matcht met hun veiligheidsschoenen.
De jas bedekt het semiautomatische geweer dat ze over hun schouder hebben hangen. De jongens vullen hun binnenzakken met munitie en gaan op pad met elk een tas met een afgezaagd hagelgeweer en zelfgemaakte pijpbommen.
Een paar seconden later – om exact 11.17 uur – ontploffen de bommen in de kantine en zullen Harris en Klebold beginnen met de schietpartij waar ze al maanden over fantaseren.
De daders van de Columbine-schietpartij waren labiele tieners. Eric Harris had een enorme woede in zich en Dylan Klebold worstelde met zelfmoordgedachten. Samen vormden ze een tikkende tijdbom.
Eric Harris en Dylan Klebold zouden voor de zomer van 1999 klaar zijn met school. Beide jongens waren intelligente computernerds die in principe niet buiten de samenleving stonden. En toch hadden ze allebei een donkere kant.
De 18-jarige Harris was gedurende zijn leven vaak verhuisd. Hij was onrustig, kreeg regelmatig woedeuitbarstingen en had een verontrustend slecht empathisch vermogen.
Zijn vriend, de 17-jarige Klebold, had ook psychische klachten, maar minder explosief. Hij had weinig zelfvertrouwen en schreef in zijn dagboek over zelfmoord.
Twee jaar voor het schooldrama schreef Harris al op zijn blog over zelfgemaakte pijpbommen en fantasieën over moord. Een jaar later kreeg hij ook Klebold mee in die gedachten, en in de maanden voor de schoolshooting namen ze video’s op met echte vuurwapens.
De dag voor de aanval maakten ze een video waarin ze zeiden dat ‘over een half uur onze kleine dag des oordeels’ zou beginnen.
‘Ik geef niet zo veel meer om het leven,’ zei Klebold tegen de camera: ‘We doen wat we moeten doen.’
Bloedbad op Columbine begint
Dinsdag 20 april, 11.18 uur: de bommen in de kantine zijn niet ontploft.
Eric Harris is teleurgesteld als hij merkt dat zijn zelfgemaakte bommen met propaangas de kantine niet in een rokende puinhoop hebben veranderd. Het plan was eigenlijk dat Klebold en hij de mensen die de kantine wisten te ontvluchten zouden neerschieten vanaf hun posities op de parkeerplaats. Maar nu moest het duo een nieuw plan verzinnen.
De twee jongens komen samen en lopen de buitentrap naast de kantine naar de eerste verdieping op. Vanaf boven aan die trap hebben ze uitzicht over de parkeerplaats en de grasvelden waarop een aantal studenten van hun lunch zitten te genieten.
De jongens zetten hun tassen neer en halen hun hagelgeweren tevoorschijn.
‘Go, go!’ roept een van hen, en even later klinkt er een reeks harde knallen.
De 17-jarige Rachel Scott zit op het gras te lunchen met een klasgenoot. Rachel heeft het niet makkelijk, ze wordt gepest vanwege haar strenge christelijke geloof. Het kan Harris niets schelen, hij vermoordt haar met een schot door het hoofd. Rachel wordt het eerste slachtoffer, en haar klasgenoot raakt zwaargewond maar houdt zich dood.
Nietsvermoedende jongens doodgeschoten
11.20 uur: Harris en Klebold nemen iedereen die ze zien onder vuur, ook al zijn sommigen ver van hen af. Meerdere leerlingen worden geraakt terwijl ze zich achter bomen of auto’s proberen te verschuilen.
De 15-jarige Sean Graves loopt de kantine uit met zijn vrienden Daniel Rohrbough en Lance Kirklin als ze opeens schoten horen. In deze tijd van het jaar halen de oudste leerlingen vaak eindexamenstunts uit. De drie jongere leerlingen denken dan ook dat er niets aan de hand is.
Ze lopen richting de buitentrappen om dichterbij te komen. Daniel is halverwege de trap als Harris hem neerschiet met zijn semiautomatische karabijn. De jongen zakt in elkaar op de trap, en de moordenaar raakt hem nog een paar keer. De kogels worden hem fataal. Ook Lance wordt geraakt door de kogelregen en valt dood neer.
Sean heeft pas net door dat de wapens echt zijn als hij een schot vlak langs zijn keel voelt gaan. In paniek draait hij zich om en rent naar de kantine, maar dan wordt hij meermaals geraakt in zijn heup. In de deuropening van de kantine valt hij om. Zijn armen en benen zijn verlamd, maar hij leeft nog wel.
‘Hij staat aan de andere kant van de deur. Ik durf niet. Mijn God. Ik ben echt bang’. Patti Nielson, kunstdocent
Dan klinken er meerdere luide knallen op de parkeerplaats en op het dak als Harris en Klebold daar wat pijpbommen gooien.
‘Dit is wat we altijd al hebben willen doen! Wat is dit cool!’ roept een van de daders.
In de kantine dringt de ernst van de situatie tot de bijna 500 leerlingen door. Schooltassen en lunchborden worden achtergelaten en computerdocent Dave Sanders begeleidt de jongeren samen met twee collega’s de keuken, aula en het trappenhuis in.
‘Rennen!’ klinkt het overal.
Een conciërge grijpt de hand van de gewonde Sean Graves in de deuropening en zegt dat hij graag bij hem zou willen blijven, maar dat hij de andere leerlingen moet helpen.
‘Speel dood’, adviseert de conciërge.
Schoolbloedbaden stammen uit de 18e eeuw
Het vermoorden van leerlingen en docenten is niet iets nieuws in de VS. Al in de 18e eeuw overvielen gewapende daders een school, en sindsdien zijn de VS opgeschrikt door talloze schoolshootings.
1764: Indianen in de aanval
Het eerste schoolbloedbad in de VS vond plaats in Pennsylvania. Vier Lenape-indianen vermoordden een schoolhoofd en 9 à 10 leerlingen.
1927: School verwoest door dynamiet
De schoolpenningmeester Andrew Kehoe gooide dynamiet op zijn school. Nadat hij met de explosie 38 leerlingen had vermoord, blies Kehoe zichzelf op.
1940: Ontslagen schoolhoofd nam wraak
Verlin Spencer wilde wraak nemen omdat hij was ontslagen als hoofd van South Pasadena Junior High School. Hij vermoordde daarbij in totaal vijf medewerkers.
1966: Sluipschutter op het dak
Eerst vermoordde Charles Whitman zijn vrouw en zijn moeder, en daarna klom hij in een toren in de universiteit van Texas. Hij vermoordde 16 mensen en er vielen 31 gewonden.
Docent op Columbine belt 911
11.23 uur: Klebold stapt door de buiteningang de kantine weer in, maar alle leerlingen weten te vluchten. De helft van de scholieren verstopt zich in gesloten lokalen in de school en de rest heeft kunnen ontsnappen door de andere uitgangen. Harris staat nog steeds boven aan de buitentrap.
Kunstdocent Patti Nielson moet op de gang op de eerste verdieping surveilleren en ze merkt dat het wel erg lawaaiig wordt. Door de vensterruiten ziet ze een jonge man op de overloop bij de trap staan.
Hij staat daar te schieten met een speelgoedwapen, denkt ze – misschien wel voor een video voor een filmvak of om een grap uit te halen. Geïrriteerd stapt ze naar de deur om de jongen te berispen, maar dan draait hij zich om.
Harris plaatst het geweer op zijn schouder en richt op Patti. Al lachend schiet hij. De kogel mist en komt in een van de ruiten terecht.
‘Mijn God! Mijn God!’ schreeuwt Patti.
‘Wie zal het volgende slachtoffer zijn?’ Eric Harris, een van de daders, tegen leerlingen in de bibliotheek
Terwijl ze wegrent, schiet Harris opnieuw. De kogels verbrijzelen een ruit en de glassplinters raken de schouder van Patti. De kunstdocent gaat plat op haar buik liggen en kruipt de hoek om richting de bibliotheek.
Gelukkig gaat Harris niet achter haar aan, want de bewaker van de school arriveert in zijn auto met loeiende sirenes. Terwijl Harris zijn wapen op de auto richt, haast Patti zich de bibliotheek in, waar een aantal studenten zitten te leren.
‘Er is daar een jongen met een geweer!’ waarschuwt de docent nog voordat ze de telefoon pakt om 911 te bellen.
‘Is er iemand gewond?’ vraagt de telefonist.
‘Ja, ik. De hele school is in paniek. We hebben politie nodig,’ zegt Patti, en tijdens het gesprek roept ze naar de leerlingen dat ze zich onder de tafels moeten verstoppen.
‘Blijf liggen!’ herhaalt ze verschrikt als de schoten uit de gang steeds dichterbij komen.
In de maanden voor het bloedbad kochten Harris en Klebold meerdere zware vuurwapens via bekenden, want zelf waren ze nog geen 18. Wapens waren niet duur en ook niet erg moeilijk te verkrijgen.
© Mark Leffingwell/Stringer/Getty Images & Shutterstock
Loop was afgezaagd
De moordenaars gebruikten hagelgeweren die een vriendin voor ze had gekocht op een wapenbeurs in november 1998. De lopen waren afgezaagd – die van Klebold tot 58 centimeter – en daarmee illegaal.
© Ophicvs
Vriendin kocht wapens
Op de wapenbeurs kocht de vriendin van de daders ook een semiautomatische karabijn van een paar honderd dollar. Harris gebruikte het wapen met 10 patronen in elk magazijn tijdens de schoolshooting.
© The Deviant
Geweer vuurde supersnel
Klebold gebruikte een TEC-9-machinepistool dat hij voor 500 dollar had bemachtigd via een collega van de pizzeria waar hij werkte. Het semiautomatische wapen kon alle 32 kogels in enkele seconden afvuren.
Klebold heeft de kantine verlaten en zich weer bij Harris gevoegd. Die is naar binnen gegaan om niet beschoten te worden door de bewaker op de parkeerplaats. Het is een kabaal van jewelste op de gang als Klebold de sloten van de kluisjes kapotschiet en Harris met pijpbommen gooit.
De jongens krijgen computerdocent Dave Sanders, die op de herrie afkwam, in het vizier, maar hij draait zich bij het zien van de zwaarbewapende jongens meteen weer om. Sanders probeert te ontsnappen, maar wordt tweemaal geraakt. Eén kogel raakt hem in zijn nek en komt er in zijn bovenlip weer uit, en de andere beschadigt een ader via zijn rug en borstkas.
‘Ik verlies heel veel bloed. Ik denk dat ik flauwval,’ stamelt Sanders tegen een collega als hij een afgesloten natuurkundelokaal binnenkomt, waar zijn collega en een groep doodsbange leerlingen bij elkaar zitten.
Patti Nielson, die in de bibliotheek zit, weet niet wat er op de gang gebeurt.
‘Kun je de deur blokkeren zodat niemand naar binnen kan?’ vraagt de bewaker aan de telefoon.
‘Nee. Hij staat aan de andere kant van de deur. Ik durf niet. Mijn God. Ik ben echt bang,’
antwoordt de kunstdocent.
VIDEO: Bekijk wat de Amerikaanse media over de tragedie meldden
Leerlingen worden een voor een neergeschoten
11.29 uur: 52 studenten houden zich schuil in de bibliotheek, van wie de helft in de grote open ruimte met leesplekken en boekenkasten.
De 16-jarige Craig Scott ligt met zijn vrienden Matthew Kechter en Isaiah Shoels onder een tafel, ver weg van de deur, als Harris en Klebold binnenkomen met hun afgezaagde hagelgeweren. Craig hoort een paar meisjes huilen, maar de meesten zijn muisstil.
‘Opstaan!’ beveelt Harris, maar niemand gehoorzaamt.
‘Ook goed, ik schiet toch wel,’ vervolgt hij en hij vuurt twee keer willekeurig richting een tafel zonder iemand te raken.
Klebold merkt een verstandelijk gehandicapte jongere leerling op die zich niet goed heeft verstopt. De 17-jarige richt zijn wapen op hem en schiet tweemaal. Een tel later ligt de jongen dood op de grond.
Vanuit zijn onveilige schuilplek hoort Craig Scott schoten en gekerm van gewonden, waarna de daders dichter bij hem komen.
‘Iedereen is bang. Kijk al die bange mensen nou onder de tafels,’ lacht de ene moordenaar.
‘Kiekeboe,’ grijnst Harris als hij onder de tafel achter Craig kijkt, waar een 17-jarig, blond meisje zit. Instinctief doet ze haar handen voor haar gezicht om zich te beschermen, maar de kogel gaat dwars door haar handen heen en doodt haar.
‘Ik ga het niet redden. Zeg tegen mijn meisjes dat ik van ze hou.’ Dave Sanders, computerdocent op Columbine High School
Klebold roept dat zijn maat naar de tafel moet komen waar Craig en diens vrienden liggen. De daders doen racistische uitspraken over de zwarte huidskleur van Isaiah Shoels en proberen hem over de grond te trekken. Als dat niet lukt, schiet Harris op hem. Een seconde later steekt Klebold zijn afgezaagde jachtgeweer onder de tafel en raakt hij Matthew Kechter in zijn borst.
Craig blijft doodstil liggen. De leerling hoort tot zijn opluchting de twee moordenaars weggaan, terwijl Harris roept:
‘Wie wordt het volgende slachtoffer?’
Meerdere leerlingen worden beschoten tijdens de slachtpartij in de bibliotheek. Een klasgenoot van Klebold en Harris, John Savage, weet aan de kogels te ontsnappen door onder zijn schuilplaats vandaan te komen en te zeggen wie hij is.
‘Hey Dylan. Wat ben je aan het doen?’ vraagt Savage.
‘Nou, ik maak gewoon mensen dood.’
‘Ga je mij doodmaken?’
Klebold kijkt even naar Savage.
‘Nee, ren maar weg. En houd je mond’, antwoordt hij en Savage stormt de ruimte uit.
Om 11.36 uur verlaten Klebold en Harris de bibliotheek om in de lege gangen nog meer schade aan te richten met kogels en pijpbommen. Craig blijft onder de tafel liggen. Hij ziet het bloed van zijn vrienden op de vloer en hoort ze naar adem snakken, totdat het stil wordt.
Het bloedbad op Columbine was de eerste grote schoolshooting in de VS in de moderne tijd. De daad bleek het startschot voor een periode vol gewelddadige schietpartijen – soms geïnspireerd door Columbine.
Sinds de tragedie op Columbine High zijn er in de VS meer dan 350 schoolshootings geweest, en bij vijf daarvan zijn meer dan 10 mensen omgekomen. De bloedigste aanval vond plaats op Virginia Tech in 2007, waarbij 32 mensen omkwamen.
Veel schoolshootings zijn geïnspireerd door Columbine. In 2014 concludeerde de televisiezender ABC dat tot dat jaar ‘minstens 17 aanvallen’ waren geïnspireerd op het bloedbad op Columbine.
Wetenschappers zijn het erover eens dat Harris en Klebold een griezelig domino-effect in gang hebben gezet: het bloedbad op Columbine inspireerde anderen tot vergelijkbare daden. Ze denken echter ook dat de VS de vele schooltragedies vooral te danken hebben aan de makkelijke toegang tot wapens.
In de VS ligt het wapenbezit per hoofd van de bevolking verreweg het hoogst ter wereld, en een 18-jarige kan al een semi-automatisch geweer aanschaffen, mits hij of zij geen strafblad heeft en niet psychisch labiel is. In meerdere staten is voor privékoop geen antecedentenonderzoek vereist.
Rondom Columbine stroomt het vol
11.45 uur: de politie, ambulances en brandweer zijn gearriveerd bij Columbine High School.
Het gebied rondom Columbine is afgezet met gele politietape, en agenten en hulpverleners vangen de vluchtende leerlingen op.
Sommige zijn gewond – de meeste in shock. Veel leerlingen zijn echter niet eens in de buurt, omdat ze naar willekeurige huizen naast de school zijn gevlucht.
Misty Bernall, die vlakbij woont, is een van de eerste ouders die bij de school aankomen. Ze is de moeder van de leerlingen Chris en Cassie, maar haar zoon en dochter zijn nog nergens te bekennen.
De politie weet niet meer dan zij en vraagt de bezorgde ouders om ‘op afstand te blijven, ook al is dat moeilijk’.
Maar Misty gaat naar de openbare bibliotheek vlak bij de school, waar ook veel leerlingen zich bevinden.
‘Chris? Cassie?’ vraagt Misty aan de kinderen.
Maar niemand heeft ze gezien.
Craig maakt zich uit de voeten
11.50 uur: de overgebleven leerlingen in de bibliotheek denken na over hoe ze aan de schoolshooting kunnen ontsnappen.
Craig Scott hoort dat de moordenaars weer op de begane grond zijn. De schoten lijken in ieder geval niet meer van heel dicht bij de bibliotheek te komen. De 16-jarige scholier besluit daarom de plek waar zijn dode vrienden liggen te verlaten.
Voorzichtig gaat hij naar de deur van de bibliotheek, en als hij de gang in loopt, sprint hij naar het kapotte raam. Hij rent naar buiten en kijkt niet meer om totdat hij bij een politieauto op de parkeerplaats komt. Helemaal buiten adem laat hij zich zakken achter het voertuig.
Craig was zo geconcentreerd op zijn ontsnapping dat hij de twee lichamen op zijn route niet heeft gezien. Een van hen is de 17-jarige Rachel Scott – het eerste slachtoffer. Zijn grote zus.
De daders gingen de school rond
Harris en Klebold vermoorden onschuldige mensen
Bijna een uur lang lopen Eric Harris en Dylan Klebold met pijpbommen en meerdere zware vuurwapens in de aanslag door Columbine High School, waarbij er tientallen slachtoffers vallen.
Carsten Yttesen & Shutterstock
11.19 uur: De jongens lossen het eerste schot
De tijdbommen van Harris en Klebold gaan niet af. De twee gaan via de buitentrappen van de school naar de eerste verdieping. Van daaruit beschieten ze leerlingen op de trap, het grasveld rondom de school en de parkeerplaats.
Carsten Yttesen & Shutterstock
11.21 uur: Er breekt paniek uit
De leerlingen in de kantine raken in paniek als ze doorkrijgen dat iemand buiten de school aan het schieten is. Computerdocent Dave Sanders probeert met een paar collega’s de leerlingen te redden.
Carsten Yttesen & Shutterstock
11.24 uur: Bewaker opent het vuur
Neil Gardner, een bewaker op de school, ziet een van de daders schieten vanaf de buitentrap. Gardner vuurt op Harris, maar die trekt zich terug en loopt de eerste verdieping van de school in, waar hij zich weer bij Klebold voegt.
Carsten Yttesen & Shutterstock
11.29 uur: Moordenaars in de bibliotheek
Harris en Klebold komen aan in de bibliotheek, waar ze 10 studenten vermoorden en 12 mensen verwonden. Dan richten ze met pijpbommen nog meer schade aan in de school, en ruim een half uur later keren ze terug in de bibliotheek.
Carsten Yttesen & Shutterstock
12.06 uur: Politie-eenheden komen aan
Een zogeheten SWAT-team komt de school binnen via een achteringang, en ruimte voor ruimte stellen ze de school veilig. Ruim een half uur later gaat een ander team via de tegenovergestelde ingang bij de kantine de school binnen.
Carsten Yttesen & Shutterstock
15.15 uur: Eenheden vinden lijken
De SWAT-teams komen aan in de bibliotheek, waar ze naast 10 slachtoffers ook de twee daders vinden, die ruim drie uur eerder zelfmoord hebben gepleegd.
Carsten Yttesen & Shutterstock
Sean ligt in de kantine van Columbine
12.02 uur: Harris en Klebold hebben geprobeerd de twee bommen in de kantine te laten exploderen. Ze schieten erop, maar het werkt niet.
Sean Graves haalt opgelucht adem als de twee gewapende moordenaars weer de trap op verdwijnen. Een van de beschoten tassen ligt vlakbij Sean, die bloedend en verlamd in de deuropening van de kantine ligt.
De 15-jarige leerling kan onmogelijk wegkomen: hij kan zijn benen niet bewegen. Dan hoort hij buiten iets. Er nadert een voertuig, en vlak bij de kantinedeur stappen twee ambulancebroeders uit die Sean komen helpen.
Sean kijkt naar zijn slappe benen terwijl hij naar de ambulance wordt gesleept. Hij heeft echter niet veel tijd om na te denken over zijn verlamming, want hij ziet de kogels op de betonnen tegels voor de school afketsen. Harris en Klebold zijn weer de kantine ingegaan, vanwaaruit ze nu door de ramen op agenten, ambulancebroeders en gewonden schieten.
De hulpverleners slagen er gelukkig in om Sean de ambulance in te tillen. Hij hoort nog een metalen dreun op het dak als er een kogel op neerkomt. Pas als de ambulance wegrijdt en het geluid van de schoten verder weg klinkt, beseft Sean dat hij het bloedbad van Columbine heeft overleefd.
Het SWAT-team arriveert
14.40 uur: twee SWAT-teams vallen de school binnen via de oostelijke en westelijke vleugel om de moordenaars te overmeesteren en de leerlingen en docenten te redden. De eenheden bewegen zich langzaam door de school.
Een groepje leerlingen zit samen met twee docenten al uren opgesloten in natuurkundelokaal 3 op de eerste verdieping.
Op een bordje achter het raam staat ‘een van ons bloedt dood’. Zo proberen de slachtoffers duidelijk te maken hoe ernstig de situatie is.
‘Ik ga het niet redden. Zeg tegen mijn meisjes dat ik van ze hou,’ stamelt computerdocent Sanders een paar minuten voor de eenheden bij het lokaal aankomen.
Ze stellen de ruimte veilig en verplaatsen de zwaargewonde docent naar een toegankelijker lokaal. Maar als de ambulancemedewerkers arriveren, is Sanders al overleden.
Het SWAT-team gaat verder, en rond 15.15 uur komen ze, gehuld in helmen en kogelvrije vesten, aan in de schoolbibliotheek. Ze hebben hun automatische wapens in de aanslag, klaar om het vuur te openen op de daders. Maar het is doodstil in de ruimte die vol ligt met roerloze lichamen.
De aanvoerder van het SWAT-team roept ambulancemedewerker Troy Leman. Leman heeft instructies gekregen om de slachtoffers zo min mogelijk aan te raken, omdat de daders bommen bij ze kunnen hebben verstopt. Leman checkt de lichamen voorzichtig. 12 lichamen zijn koud – een enkeling leeft nog.
De eenheden vinden in de lokalen achter de bibliotheek andere overlevenden. Patti Nielson is een van hen en heeft zich opgekruld in een hoekje.
Twee lichamen op de grond springen eruit, omdat er een vuurwapen naast hen ligt. De politie heeft van ontsnapte ooggetuigen precies gehoord hoe de twee daders eruitzien. De twee lichamen zijn van Klebold en Harris – de schoolshooting is ten einde.
Harris heeft met zijn hagelgeweer in zijn eigen mond geschoten. Klebold heeft geprobeerd een molotovco*cktail aan te steken voordat hij zichzelf in de slaap schoot.
Uit later onderzoek blijkt dat Harris en Klebold omstreeks 12.08 uur overleden zijn – kort nadat ze hun laatste salvo op de politie en hulpverleners voor de school afvuurden.
Laatste bus van Columbine
15.45 uur: terwijl de politie Columbine High doorzoekt op bommen, worden de overlevenden in bussen naar een school vlakbij gebracht, waar ze worden herenigd met hun familie.
Alle ouders van kinderen op Columbine High zijn opgeroepen om naar Leawood Elementary School te gaan, 500 meter van de high school vandaan. Misty Bernall wacht al bijna een uur in de school met haar man Brad. Hier zijn ze herenigd met hun zoon Chris, maar dochter Cassie is nog nergens te bekennen.
De families springen vol hoop op als er weer een nieuwe bus met overlevenden van de schoolshooting arriveert. De deuren gaan open en overal klinken kreten van vreugde en opluchting als de familieleden elkaar weer in de armen sluiten. Bus na bus moest Misty Bernall angstig toekijken, maar van de 17-jarige Cassie is geen spoor, en er komen steeds minder bussen.
Om 16.00 uur komt er nog een bus aan, maar Cassies blonde lokken komen niet tevoorschijn.
‘Er komt nog één bus,’ krijgen de overgebleven ouders te horen.
Misty blijft hoopvol. Nog een laatste kans. Cassie moet wel in die bus zitten.
De tijd lijkt bijna stil te staan, en haar hoop begint te vervliegen. Er gaan uren voorbij, maar er komt geen bus. Er is een verschrikkelijke fout gemaakt. Er is toch niet nog een bus onderweg. Er zijn geen overlevenden meer.
Cassie Bernall – het blonde meisje onder de tafel naast Craig Scott dat door Harris werd doodgeschoten – is een van de slachtoffers van het bloedbad op Columbine High.
Bij de familie Harris thuis vindt de politie een videocamera en een paar tapes. Als ze die afspelen, zien ze Klebold:
‘Hoi mam. Ik moet gaan. Over een half uur begint onze kleine dag des oordeels. Ik wil alleen even sorry zeggen voor alle ellende die het met zich mee zal brengen. Jullie moeten weten dat ik naar een betere plek ga. Ik gaf gewoon niet zoveel om het leven, en ik weet dat ik nu hoe dan ook gelukkiger zal zijn. Dus ik ga. Vaarwel.’
Naschrift: Eric Harris en Dylan Klebold vermoordden 12 leerlingen en een docent voordat ze zelfmoord pleegden. Daarnaast raakten 21 mensen gewond – veelal zeer ernstig. Sean Graves werd in eerste instantie chronisch verlamd verklaard, maar na lang revalideren kan hij weer lopen. Craig Scott had lange tijd last van nachtmerries en slapeloosheid na het bloedbad, waarbij hij zijn zus en beste vrienden verloor. Patti Nielson geeft nog steeds les op Columbine. De FBI concludeerde dat Eric Harris klinisch psychopaat was en dat Dylan Klebold depressief was.
- Dave Cullen: Columbine, Twelve, 2010
- Jeff Kass: Columbine: A True Crime Story, Bower House, 2014
